Ta siódemka wyprodukowana została w poznańskich zakładach H. Cegielskiego w 1986 roku. Malowana była w tak zwany trapez, oczywiście w zielone odcienie. Co ciekawe miała oznaczenia EU07-394. Od początku służyła w Szczecinie, gdzie po zmianach ustrojowych zasiliła szeregi Cargo. Częściej jednak woziła pudła osobowe. W 2006 roku weszła w skład taboru PR. W 2007 roku podzieliła los wielu uniwersalek i poddana została modernizacji dla swojego przewoźnika. Otrzymała oznaczenia EP07-1025 i pomalowana została w tak zwanego budynia. Chodzi tu o kolor kremowo-biały z czerwonymi dodatkami. Trafia do Wrocławia ale nie gości tam zbyt długo, bo jeszcze w tym samym roku przeniesiona zostaje do Lublina. W 2008 roku przejęta zostaje przez IC i wędruje do Warszawy na trzy lata a potem trafia do Gdyni. Nowy przewoźnik maluje ją na swoje niebiesko-białe barwy dopiero w 2012 roku. Natknąłem się na nią, kiedy odpoczywała sobie na bocznicy w Kołobrzegu.
Sędziwa już lokomotywa EU07-015 wyjechała z wrocławskich hal PaFaWagu w 1967 roku. Zatem już pół wieku przemierza polskie szlaki kolejowe. Zaczynała jak inne siódemki w turkusowo-zielonych barwach. Pierwszą jej stacją bazową była Łódź. Od 1997 roku należała do Poznania. Tutaj też doczekała się zmian ustrojowych i od 2001 roku zasilała poznańskie zasoby Cargo. W 2008 roku przejmuje ją tutejszy IC ale jeszcze tego samego roku przenosi ją do Gdyni. W 2009 roku pomalowana zostaje w barwy IC. Rok później bazuje już w Warszawie. W 2011 roku wypożyczają ją na pewien czas Przewozy Regionalne. Od 2014 roku stacjonuje w Krakowie. Co ją charakteryzuje, to fakt, że od 2017 roku na czołach nie posiada gniazd sterowania wielokrotnego. Wsławiła się tym, że holowała pierwsze Pendolino ze Żmigrodu do Warszawy lub w pewnym filmiku na YT przejeżdża z pudłami po pękniętym torze. Uchwyciłem ją wyruszającą ze składem ze Świnoujścia.
