Lokomotywa spalinowa, manewrowa SM42-172 wyprodukowana została 1969 roku w Chrzanowie. Malowana była na zielono z pomarańczowymi paskami. Początek swojej kariery rozpoczęła w Warszawie. Dopiero od 1997 roku stacją bazową tej stonki staje się Czerwieńsk. Po zmianach w 2001 wchłonięta zostaje do tamtejszego oddziału Cargo. Malowanie flotowe swojego nowego właściciela otrzymuje dopiero w 2008 roku. Od 2009 roku stacjonuje już w Poznaniu. Materiałów w sieci o niej jest bardzo niewiele. Znalazłem ją przy lokomotywowni na Franowie, z niepokojącym, namalowanym na kabinie oznaczeniem Z-1.
Spalinówka manewrowa SM42-448 wyprodukowana została w 1971 roku w Chrzanowie. Oczywiście fabrycznie malowana na zielono z pomarańczowym pasem i dwoma pomarańczowymi "v" na czołach. Trafiła najpierw do Ostrowa Wielkopolskiego. Tam doczekała się przekształceń i tradycyjnie wchłonięta została przez CT. Nowy właściciel postanawia ją malować w swoje niebieskie barwy dopiero w 2008 roku. W 2009 roku stonka ta przeniesiona została do Poznania. Tamże znalazłem ją na terenie lokomotywowni Franowo. Jednakże warto tutaj zaznaczyć, że po tej drugiej stronie lokomotywowni.
Ta stonka ma prostą historię ale jeszcze nie wiadomo czy tragiczną. SM42-1068 wyprodukowana została w 1985 roku w Chrzanowie. Malowana od początku na oliwkowo z pomarańczowymi pasami na bokach i z podwójnymi v na czołach. Trafiła do Poznania, gdzie bazuje do dzisiaj. W 2001 roku wchłonięta przez Cargo. Jednak przewoźnik ten zdecydował się pomalować ją w swoje flotowe barwy dopiero w 2013 roku. We wakacje 2015 roku niespodziewanie stonka ta zapaliła się w okolicach Szczecinka. Natrafiłem na nią w rzędzie innych stonek przy lokomotywowni na Franowie. Nie znalazłem niestety informacji, czy czeka ją remont, czy stracenie.
Lokomotywa wyglądająca jak zwykła siódemka ale tak nie jest. To przedstawicielka następnej, szybszej generacji czyli EP08. Wytworzone były dla PKP we wrocławskim PaFaWagu w ilości piętnastu sztuk. Kilka pierwszych przerobiono na siódemki, a dwie ostatnie przestały istnieć. EP08-011 wyprodukowana została w 1975 roku. Nazywana była świnią z racji typowego dla ósemek, pomarańczowego malowania. Trafiła do Wrocławia. W 1979 roku przeniesiona zostaje do Warszawy ale po 1990 roku znowu stacjonuje we Wrocławiu. W 2001 roku wchłania ją Cargo. W 2002 roku podczas odnowy otrzymuje dodatkowo brązowy pas i przenosi się znowu do Warszawy. W 2007 roku malowana zostaje na jagodowo i odtąd nazywana zostaje denaturatem. Rok później przejmuje ją IC a następnie w 2009 roku maluje ją w swoje niebiesko-białe barwy flotowe. W 2016 roku przechodzi metamorfozę, a w niej między innymi otrzymuje klimatyzację, zezowate halogeny oraz usunięto jej czołowe gniazda sterowania. Fotek i filmików w sieci trochę jest. Złapałem ją gdy oczekiwała podniesienia semafora z pociągiem "Podlasiak" na dworcu głównym w Poznaniu.
Stonka o numerach SM42-619 wyprodukowana została w 1973 roku. Oczywiście lokomotywa ta powstała w zakładach Fablok w Chrzanowie. Zaczynała swoją służbę w Szczakowej. Od 1977 roku bazowała w Katowicach z jedną ponad roczną przerwą na pobyt w Gliwicach. Wiadomo, że miała wówczas barwy oliwkowe, później zielone z pomarańczowym pasem. Po 2001 roku trafiła do Cargo. W 2009 roku CT przenosi ją do Tarnowskich Gór. Rok później przewoźnik ten maluje ją na swoje niebieskie barwy. Od początku 2018 roku już stonka ta stacjonuje w Poznaniu. Ja natrafiłem na nią, kiedy manewrowała na Starołęce.
Ta siódemka wyprodukowana została w poznańskich zakładach H. Cegielskiego w 1986 roku. Malowana była w tak zwany trapez, oczywiście w zielone odcienie. Co ciekawe miała oznaczenia EU07-394. Od początku służyła w Szczecinie, gdzie po zmianach ustrojowych zasiliła szeregi Cargo. Częściej jednak woziła pudła osobowe. W 2006 roku weszła w skład taboru PR. W 2007 roku podzieliła los wielu uniwersalek i poddana została modernizacji dla swojego przewoźnika. Otrzymała oznaczenia EP07-1025 i pomalowana została w tak zwanego budynia. Chodzi tu o kolor kremowo-biały z czerwonymi dodatkami. Trafia do Wrocławia ale nie gości tam zbyt długo, bo jeszcze w tym samym roku przeniesiona zostaje do Lublina. W 2008 roku przejęta zostaje przez IC i wędruje do Warszawy na trzy lata a potem trafia do Gdyni. Nowy przewoźnik maluje ją na swoje niebiesko-białe barwy dopiero w 2012 roku. Natknąłem się na nią, kiedy odpoczywała sobie na bocznicy w Kołobrzegu.
Sędziwa już lokomotywa EU07-015 wyjechała z wrocławskich hal PaFaWagu w 1967 roku. Zatem już pół wieku przemierza polskie szlaki kolejowe. Zaczynała jak inne siódemki w turkusowo-zielonych barwach. Pierwszą jej stacją bazową była Łódź. Od 1997 roku należała do Poznania. Tutaj też doczekała się zmian ustrojowych i od 2001 roku zasilała poznańskie zasoby Cargo. W 2008 roku przejmuje ją tutejszy IC ale jeszcze tego samego roku przenosi ją do Gdyni. W 2009 roku pomalowana zostaje w barwy IC. Rok później bazuje już w Warszawie. W 2011 roku wypożyczają ją na pewien czas Przewozy Regionalne. Od 2014 roku stacjonuje w Krakowie. Co ją charakteryzuje, to fakt, że od 2017 roku na czołach nie posiada gniazd sterowania wielokrotnego. Wsławiła się tym, że holowała pierwsze Pendolino ze Żmigrodu do Warszawy lub w pewnym filmiku na YT przejeżdża z pudłami po pękniętym torze. Uchwyciłem ją wyruszającą ze składem ze Świnoujścia.
Ten EuroSprinter wyprodukowany został w 2004 roku w Monachium na potrzeby Siemens Dispolok GmbH i malowany był w żółto-czerwone kolory. Otrzymuje oznaczenia E189-006. Od początku wypożycza go ÖBB - Austria. W 2007 roku przejmuje go Eisenbahnbetriebe Mittlerer Neckar GmbH i maluje na srebrno-żółte barwy. Nie trwa to jednak długo, bo już po roku wykupuje go MRCE Dispolok GmbH i maluje na czarno. W 2009 roku zmienia oznaczenia na E189-200, tym samym numery znamionowe widnieją jako ES 64 F4-200. Wówczas wynajmowany zostaje przez różne firmy, a ostatnio, od 2016 roku pracuje dla LTE Netherlands B.V., Rotterdam. Uchwyciłem go przemykającego przez Starołękę.
Pierwszy Vectron w stajni CT. Wyprodukowany w 2015 roku w Monachium. Malowany na szaro z czerwonymi wstawkami na zlecenie swojego właściciela. Otrzymuje oznaczenia EU46-501. Do Polski trafił dopiero na początku 2016 zasilając centralę Cargo. W 2017 już stacjonował w CT Poznań. Należy tutaj wspomnieć, że lokomotywa posiada homologację aż do siedmiu krajów. Uchwyciłem ten elektrowóz, kiedy spokojnie oczekiwał pod semaforem na Starołęce.
Ten normalnie wyglądający byk wyprodukowany został w 1988 roku we Wrocławiu. Malowany oczywiście na zielono z obowiązującymi wówczas żółtymi czołami. Zasilił rodzimego, krajowego przewoźnika. Pierwszą jego stacją bazową były Tarnowskie Góry. Dopiero w 1999 roku jego domem stają się Katowice. Tam też wchłania go w 2001 roku Cargo. Nowy przewoźnik maluje tego ET22-1137 w 2004 roku ponownie na zielono. W 2008 roku byk ten we Wrocławiu wypada z torów i spektakularnie zanurza się czołem w tłuczeń podkładowy. Na szczęście nie ma ofiar a sama lokomotywa po naprawie pracuje dalej. W 2009 roku ponownie stacjonuje w Tarnowskich Górach. Jednak w 2011 roku przeniesiony zostaje do Szczecina. Od 2014 roku jest ewidencjonowany w Poznaniu. Po roku skierowany jest dopiero do malowania na barwy CT. Ja uchwyciłem go w okolicach Antoninka.
Lokomotywa ta wyjechała z poznańskich hal produkcyjnych w 1984 roku jako EU07-338. Oczywiście zamówiona dla PKP i malowana w kolorach zielonych. Trafiła od razu do Gdyni. W 1997 roku trafiła do modernizacji. Odtąd staje się EP07-338. Dalej stacjonuje w Gdyni. Tam też, w 2001 roku przechodzi do Cargo. W 2008 roku przejmuje ją IC. Rok później IC maluje ją w swoje niebiesko-białe barwy. W 2012 roku IC postanawia malowaniem nawiązać do dawnych czasów i typuje tą lokomotywę do pomalowania na zielone odcienie z przodem typu trapez. W 2014 roku na kilka miesięcy oddelegowana zostaje do PR i bazuje w Poznaniu. Potem wraca do Gdyni. Z ciekawostek można dodać, że często prowadzi pociągi specjalne - turystyczne. W czerwcu 2018 roku w Głogowie doszło do jej wykolejenia. Na szczęście uszkodzenia były niewielkie, a bardziej ucierpiał pierwszy wagon osobowy za nią. Zrobiłem zdjęcie tej lokomotywie w Kołobrzegu, dokładnie na 19 dni przed jej wykolejeniem.
Ten bardzo ładny byczek wyjechał z wrocławskich zakładów w 1987 roku oczywiście malowany na zielono. Na dwa lata przed zaprzestaniem produkcji tych najpopularniejszych w Polsce lokomotyw elektrycznych. Jego pierwszym przewoźnikiem oczywiście było państwowe PKP. Pierwszą bazą tego ET22-1074 stał się Szczecin. Tam stacjonował bardzo długo i też przez tamtejszy CT został wchłonięty po zmianach ustrojowych. W 2014 roku zostaje malowany na niebieskie barwy i wysłany do Łodzi. Stacjonuje tam tylko kilka miesięcy po czym zmienia bazę na Warszawę. Czasem trafia mu się ciągnąć pociągi wojskowe. Natrafiłem na niego w okolicach Antoninka.
Lokomotywa nieco skomplikowana, seryjnie zwana kantem lub telewizorem przez fachowców. Ta wyprodukowana została przez wrocławski Pafawag na rok przed zaprzestaniem produkcji tej serii czyli w 1970 roku. Numer seryjny to 3E/1-684 ale numer posiadała po prostu 72. Warto tu przypomnieć, że dla PKP była to seria ET21. Na początku loka ta trafiła do PMP PW Katowice. Nawet nie wiadomo, jak była wówczas malowana. Od 1990 roku przejmuje ją Kopalnia Piasku Kotlarnia. W 2001 roku jej właścicielem jest już Przedsiębiorstwo Transportu Kolejowego i Gospodarki Kamieniem z Zabrzu. Tu wiadomo, że właściciel maluje ją na zielono. Otrzymuje też oznaczenia 3E-004. W 2006 roku malowana jest na żółto-zielono-czerwono, a rok później włada nią DB Schenker pod pierwotną swą nazwą. DB w 2011 roku postanawia pomalować ją na swoje, a jakże, czerwone kolory. Ulega też zmianie oznaczenie na 3E/1-004. W 2014 roku skierowana zostaje na modernizację, gdzie otrzymuje na przykład połówkowe pantografy. By nie było nudno również ulega zmianie oznaczenie na 3E-100-004. Właściciel zostaje ten sam, ale tu przypomnę, że po 2016 roku jest to DB Cargo Polska. Ja przyłapałem tą wiekową lokomotywę przy wlocie na Franowo.
Ta lokomotywa elektryczna wyjechała z hali produkcyjnej we Wrocławiu w 1969 roku z oznaczeniami EU07-080. Tradycyjnie trafiła do narodowego przewoźnika w turkusowo-zielonych kolorach i ulokowana została w Bydgoszczy. Od 1973 roku już pracowała w Gdyni. W 1978 roku na króciutko trafia do Wrocławia by po kilkudziesięciu dniach zadomowić się w Poznaniu. Po zmianach w 2001 roku przejmuje ją tamtejsze Cargo. Nowy przewoźnik po dwóch latach odświeża ją lecz dalej maluje na zielono. W 2008 roku siódemeczkę tą wykupuje miejscowe IC. Po czym, po kilku miesiącach przenosi ją do Gdyni. W 2011 roku nabywa ją spółka PHU Lokomotiv i po wyremontowaniu maluje w niebiesko-zielone kolory z pomarańczowymi pasami. Wtedy też ulega zmianie numer taborowy na EU07-80. W roku 2013 lokomotywa ta trafia już do ECCO Rail i tyle wiadomo. Materiałów w sieci troszkę jest. Ja uchwyciłem ją zmierzającą w kierunku Franowa.
Ta pięćdziesięcioletnia lokomotywa wyprodukowana została we Wrocławiu. Pomalowana na turkusowo-zielone kolory trafiła najpierw do Poznania, a dokładniej na Franowo. W 1973 roku już przebywa w Dębicy. Po roku trafia już do Krakowa. Do połowy lat osiemdziesiątych kilkakrotnie zmienia bazę na Suchą Beskidzką. Zmiany ustrojowe przeczekuje jednak w Krakowie i tam też trafia do Cargo. Od 2009 roku bazuje w Katowicach, po dwóch latach w Nowym Sączu. W 2014 roku ponownie wraca do Katowic. W 2016 roku CT postanawia pomalować tą szacowną uniwersalkę na swoje flotowe, niebieskie barwy. Wtedy też otrzymuje oznaczenia EU07-034 E. Końcowa litera prawdopodobnie ma związek z masą lokomotywy i ma ułatwić obliczenia dla planów wjazdowych spółki PLK. W 2016 roku delegowana zostaje na krótki czas do pracy w IC. Wraca następnie do Katowic. Wiadomo, że w 2016 roku uległa niewielkiemu pożarowi ciągnąć skład pasażerski. Udało mi się ją uchwycić podczas wyjazdu z Franowa.
Ten koziołek wyprodukowany został w 1989 roku w Pradze. Malowany był na niebiesko z żółtym pasem. Pracował dla PTKiGK z przedstawicielstwem w Zabrzu. Po 2007 roku firma ta przekształciła się w PTK Holding, a po 2011 połączyła z dzisiejszą DB Cargo Polska. T448.P-154 na czerwone barwy swojego przewoźnika malowany został dopiero w 2014 roku. Materiałów w sieci o tej czeskiej spalinówce nie ma zbyt wiele. Fotkę wykonałem na wlocie do Franowa od strony Swarzędza.
Ten Byk powstał w 1989 roku we wrocławskich zakładach PaFaWagu.
Malowany oczywiście na zielono z wymaganymi wówczas żółtymi czołami. Pierwszą stacją bazową były Kielce. Oczywiście wchodził w skład narodowego przewoźnika czyli PKP. Od roku 1995 ET22-1141 zmienia swoją bazę, a była nią Skarżysko-Kamienna. Tam też w 2001 roku wchłonięty zostaje do struktur CT. W tymże też roku zostaje troszkę podrasowany ale malowany na zielono. Ponownie na rewizyjce pojawia się ten Byk w 2007 roku i nadal zostaje w barwach zielonych. W 2011 roku przeniesiony zostaje do Lublina. Dopiero w 2014 roku CT decyduje się go pomalować w swoje barwy. Próbowałem znaleźć jakieś informacje na temat widocznego na zdjęciu odprysku lakieru w okolicach numeru taborowego ale nie znalazłem. Żywię nadzieję, że jest to efekt korozji lub niewłaściwego podłoża pod lakier a nie uraz mechaniczny. W sieci materiałów na temat tego elektrowozu niewiele. Przyłapałem go na Franowie.
Elektryczna lokomotywa towarowa potrafiąca się rozpędzić do 140 km/h. Takie osiągi pozwalały zaprzęgać te elektrowozy również do ruchu pasażerskiego. ES 64 F4-803 jednak najczęściej widywana jest ze składem towarowym. Wyprodukowana w 2011 roku w Siemens Mobility München i malowana była na biało. Po kilku miesiącach już była czarna za sprawą swego właściciela MRCE Dispolok. Firma ta trudni się najmem lokomotyw i tego Eurosprintera w 2012 lizinguje PKP Cargo. Następnie najmowali go: DB Schenker, CTL Logistics, Lokomotion Gesellschaft für Schienentraktion, SBB Cargo ze Szwajcarii a ostatnio, od 2017 roku DB Cargo z Niemiec. Udało mi się uchwycić tą lokomotywę na Starołęce.
Vectron 5 170 049-8 został wyprodukowany w monachijskich zakładach Siemens w 2014 roku. Jest jednym z dwudziestu kilku elektrowozów zamówionych przez DB Schenker Rail Polska. Dlatego też malowany jest na czerwone barwy. W 2015 roku zostaje oddelegowany na kilka miesięcy do IC, gdzie wspomaga szybkie linie pasażerskie. W 2016 roku jego właściciel zmienia nazwę na DB Cargo Polska. W sieci materiałów na temat tego elektrowozu troszkę można znaleźć. Spotkałem go gdy mijał perony na Starołęce.
Najstarsza uniwersalna siódemka jaką dotychczas udało mi się uwiecznić w moich zbiorach. Lokomotywa ta wyprodukowana została we wrocławskich zakładach Pafawagu w 1967 roku. Malowana wówczas na turkusowo-zielone barwy PKP. Mimo, że posiada numer 13 jest czwartą lokomotywą od początku serii, która jeszcze jest na chodzie. Reszta już jest eksponatem, przeróbką na nowocześniejsze wydania lub po prostu została zezłomowana. EU07-013 na początek trafiła na służbę do Łodzi. Dopiero w 1997 zmienia stację bazową na Poznań. Po zmianach ustrojowych trafia do CT Poznań, gdzie służy aż do 2008 roku. Wtedy to zaczyna przygodę z nowym przewoźnikiem czyli IC. Jeszcze w tym samym roku trafia jednak do Gdyni. Wiadomo, że w 2009 roku zderza się z ciężarówką, gdzie doznaje drobnych uszkodzeń. W roku 2012 IC postanawia przemalować ją na swoje biało-niebieskie barwy. Od 2014 roku siódemka ta już stacjonuje na drugim końcu kraju, a konkretnie w Krakowie. Materiałów w necie trochę jest, co pozwoliło wyszukać, że w 2017 roku w okolicach Koszalina zderzyła się z osobówką. W tymże roku też w okolicach Środy Wielkopolskiej, podczas mijanki z innym składem doszło do zbicia w niej szyby. Miałem zaszczyt spotkać tą zacną siódemkę podczas drzemki na bocznicy w Kołobrzegu.
Kolejny przedstawiciel modelu maszyn najczęściej spotykanych na polskich torach. Ten byk o oznaczeniach ET22-995 wyprodukowany został w 1986 roku we Wrocławiu. Malowany na zielono i przydzielony do PKP w Kluczborku. Od 1997 roku stacjonował już w Tarnowskich Górach. Od 1999 na dziesięć lat trafia do Katowic, gdzie siłą rzeczy przejęty został przez Cargo. W 2009 roku wraca znów do Tarnowskich Gór lecz nie na długo, bo jeszcze w tym samym roku stacjonuje w Bydgoszczy. W roku 2011 los rzuca go na drugi koniec kraju i trafia do Gdyni. Tam po roku CT postanawia pomalować go w swoje, niebieskie barwy. Od roku 2014, by nie było nudno, przewoźnik ten przenosi ów elektrowóz z powrotem do Katowic. Tam od 2017 roku stanowi zapas taborowy. W sieci materiałów o nim zbytnio nie znajdziemy. Uchwyciłem go zmierzającego na przejazd drogowy na Starołęce.
Ta stonka została wyprodukowana w 1977 roku w Chrzanowie. Została oznaczona jako SM42-2442 i tu zaczynają się schody. Nadmienię tylko, że stonki z numerami 2001 wzwyż produkowane były dla potrzeb pomysłu. Nie udało mi się odszukać dokładnie gdzie ten spalinowóz służył. W 2007 roku właścicielem tej lokomotywy był CTL Logistics. Malowana była wówczas na ciemną zieleń z pomarańczowym paskiem na bokach i v na czołach. W 2011 roku stonkę przejmuje PHU LOKOMOTIV. Przedsiębiorstwo owe maluje ją na swoje barwy w 2014 roku, a są to zielony pas z pomarańczowymi pasami brzeżnymi na ciemnoniebieskim tle. Lokomotywa jest wynajmowana dla Lotos Kolej. W roku 2017 właścicielem tej lokomotywy zostaje Kopalnia Węgla Kamiennego "Kazimierz-Juliusz" w Sosnowcu. Jednak stonka dalej zostaje podnajmowana przez inne firmy a ostatnio lizingowana przez Lotos Kolej. Materiałów w necie zbytnio nie ma. Natknąłem się na nią, gdy pędziła z cysternami przez Starołękę.
