T448p-060

Ten uroczy koziołek wyprodukowany został w 1979 roku, we wówczas czechosłowackiej Pradze. Odbiorcą prawdopodobnie był przemysł węglowy lub chemiczny w Polsce. Od zakładów takich lokomotywy głównie przejmowało Przedsiębiorstwo Transportu Kolejowego i Gospodarki Kamieniem z siedzibą w Rybniku. Prawdopodobnie wówczas malowany był on na czerwono z białym pasem po bokach i z charakterystyczną, białą "fałką" na czołach. PTKiGK w 2008 roku przejęta zostaje wraz z inwentarzem przez spółę PCC Rail w Rybniku. Pod koniec 2009 roku kapitałem dysponuje już pewien odłam DB. Od 2011 roku spalinówką T448p-060 włada już DB Schenker Rail Polska. Wtedy z boków znika biały pas i pojawia się na czołach, zamiast "fałek". Od kwietnia 2016 roku spółka zmienia nazwę na DB Cargo Polska. W sieci fotek i filmików trochę jest. Ja uchwyciłem tego koziołka w okolicach Swarzędza.

ET22-1106

Byk o oznaczeniu ET22-1106 wyprodukowany we Wrocławiu stosunkowo niedawno, bo w 1988 roku. Malowany jest standardowo na te czasy czyli na zielono. Pierwszą jego stacją macierzystą był Łuków w województwie lubelskim. W mieście tym swego czasu znajdował się ważny węzeł kolejowy. Od 1990 roku przeniesiony zostaje do Warszawy. Tam bazuje aż dziesięć lat, bo w 2000 roku skierowany zostaje do Gdyni, gdzie oczywiście jego właścicielem staje się CT. W 2012 roku byk ów wysłany zostaje do przeglądu rewizyjnego i otrzymuje barwy swojego przewoźnika. Po renowacji trafia jednak do Tarnowskich Gór, skąd często pożyczany bywał przez Koleje Śląskie. Od 2015 roku lokomotywy Cargo przynależą do tak zwanej centrali. Wzmianek w necie o tym byczku troszkę jest. Mi udało się go uchwycić podczas manewrów na Franowie.

ES 64 F4-454

Eurosprinter ES 64 F4-454 wyprodukowany został w 2009 roku w zakładach Siemens München-Allach. Właścicielem po dziś dzień jest MRCE Dispolok dlatego malowany jest na czarno. Jak sama nazwa wskazuje firma ta dysponuje lokomotywami. Tak w 2010 roku na testy wypożyczają na kilka miesięcy ten elektrowóz PR, by sprawdzić przydatność tego typu lokomotyw na naszych trasach osobowych. W latach 2010-2012 pożycza go sobie spółka LOTOS Kolej. W 2012 przechodzi ta lokomotywa zmianę konfiguracji, pozwalającą na legalne przemieszczanie się na szlakach kolejowych kilku państw, w tym oczywiście Polski. Wtedy też, aż do 2014 roku wynajmuje ją DB Schenker Rail Polska. W 2015 roku Eurosprintera tego wynajmuje europejska spółka przewozowa TX Logistik. Od lipca 2015 roku do teraz pożyczony jest spółce DB Cargo Deutchland. W sieci trochę zdjęć i filmów można znaleźć. Ja miałem szczęście natrafić na tego "Simensika" w okolicach Franowa.

SM42-1230

Turbo-stonka, tak czasem w środowisku kolejowym nazywane są zmodernizowane, stare poczciwe stonki. Zmodernizowane to troszkę za dużo powiedziane. W zasadzie ze starych maszyn zostają tylko platforma i wózki. Ta ostoja wyprodukowana została w 1978 roku w Chrzanowie jako SM42-1000. Malowanie oczywiście zielone z pomarańczowym paskiem. Do 1997 roku spalinówka ta należała do lokomotywowni Kluczbork. Potem do 1999 stacjonowała w Tarnowskich Górach. Trafia do Zakładu Taboru w Katowicach, gdzie wchłania ją PKP Cargo. Wraca do Tarnowskich Gór dopiero w 2009 roku. W 2011 Cargo decyduje się wysłać zmęczoną maszynę do zmodernizowania w Nowym Sączu. Otrzymuje wówczas oznaczenia SM42-1230, nowoczesny kształt oraz niebieskie malowanie swojego przewoźnika. Trafia jednak do CT Poznań. Materiałów w sieci niezbyt dużo, zwłaszcza z okresu pierwotnego wcielenia. Natknąłem się na tą turbo-stonkę w okolicach Franowa.

ET22-993

Nie ma wątpliwości, że najczęściej spotykaną obecnie lokomotywą na polskich szlakach kolejowych przewozu towarowego jest ET22. Łącznie wrocławski Pafawag na potrzeby PKP zmontował ich 1184 sztuki. Ten byk, ET22-993 był wyprodukowany w 1986 roku, a więc na trzy lata przed zaprzestaniem produkcji tej serii elektrowozów. Malowany był oczywiście na zielono, a na początku stacjonował w owianym dziś legendami miejscu, jakim jest Wrocław Brochów. Ciekawostką też jest, iż byczek ten z Wrocławiem się praktycznie nie rozstawał, za wyjątkiem kilkumiesięcznej delegacji do CT Gdynia, bo oczywiście po 2001 roku Cargo jest jego właścicielem. Malowanie flotowe otrzymał dopiero w 2015 roku stąd też jego korzystny wygląd. Materiałów w sieci troszkę o min jest między innymi filmik "Pod Pociągiem". Ja ustrzeliłem go na wlocie do Franowa.

ET41-157-A ET41-157-B

 Jamnik przeznaczony do targania ciężkich składów towarowych. W sumie to nic innego jak złączone dwie siódemki w przegubowy sposób i dołożone kilka elementów konstrukcyjnych. ET41-157 wyprodukowany został w 1981 roku w Poznaniu. Po nim zmontowano jeszcze 43 zestawy dwuczłonowe. Nasz tandem na początku malowany na zielono trafił do bazy w Krakowie. Po dwóch latach do Idzikowic, a od 1997 roku stacjonował w Skarżysku-Kamiennej. Tam też przejmuje go spółka Cargo. W 2011 roku przechodzi do oddziału CT Lublin. W 2013 roku po naprawie rewizyjnej otrzymuje również barwy swojego właściciela. W necie troszkę fotek i filmików się znajdzie. Ja złapałem go na wlocie do Franowa.

189 060-7

Lokomotywa wyprodukowana w 2004 roku w zakładach Siemens München-Allach. Przedstawicielka słynnej rodziny Euro Sprinterów. Gdyby właścicielem jej była polska firma na pewno oznaczona by była jako ES 64 F4 ... . Ta lokomotywa należy jednak do kolei niemieckich. Od początku w kolorach czerwonych. Do 2009 roku należała do Railion Deutschland AG Wtedy to przejął ją DB Schenker Rail Deutschland. W 2014 roku 189 060-7 przechodzi modernizację polegającą głównie na zmianie konfiguracji dopuszczającej poruszanie się jej po torach zarówno niemieckich jak i w Czechach oraz w Polsce. Od marca 2016 roku maszyna należy do DB Cargo Deutschland. W necie fotek i filmików dość dużo. Natknąłem się na tą lokomotywę w okolicach Franowa.

ET22-2005

Ta maszyna wyprodukowana została w 1978 roku we Wrocławiu. Malowana oczywiście na zielono ale o oznaczeniach ET22-381. Pierwszą matczyną stacją bazową jest Kutno. Następnie lokomotywa ta stacjonowała w Czechowicach Dziedzicach, gdzie po transformacji ustrojowej, od 2001 weszła w skład CT. W 2009 roku zostaje przeniesiona do Gdyni. Również w tym roku wraz z 27 innymi lokomotywami ET22 zostaje wytypowana do modernizacji. Kontrakt na modernizacje wygrywa ZNLE Gliwice i tam, jako piąta z kolei tuningowana zostaje nasza maszyna. Odnowiona, z nowym ryjkiem, nowymi reflektorami, szybami grzanymi i pantografami wyjeżdża w Gliwic jako ET22-2005. Malowana oczywiście na niebieskie barwy Cargo trafia odtąd do bazy we Wrocławiu. W necie materiałów nie ma zbyt wiele o tym byku, oczywiście po wyremontowaniu przykuwał więcej uwagi. Uchwyciłem go w okolicach Pokrzywna.  

ET21-17

Rarytas, mianowicie "sputnik" ,w prawie oryginalnych oznaczeniach. Znawcy nazwą jeszcze ten model "telewizorem" lub "kantem". ET21-17 to tak naprawdę ET21-440. Nasz protoplasta popularnych byków wyprodukowany był we Wrocławiu, uwaga, w 1967 roku. Przeznaczeniem tych lokomotyw było zelektryfikowanie linii towarowych, ale PKP szybko postanowiło do przewozów osobowych również zaprzęgać sputniki. Nasz sputnik malowany był na początku w zielone barwy, a zaczynał służbę, tu też uwaga, na Franowie. Służył tam aż do 1979 roku. Wtedy to skierowany został do Wałbrzycha. Tam harował do 1994 roku. Mocno zmęczony i troszkę podrasowany nagle decyzją PKP został zezłomowany. W 1996 roku zostaje wyrwany spod palnika i przywrócony do ewidencji po to, by sprzedać go przemysłowcom. Wówczas też otrzymuje nowe oznaczenia ET21-17 i trafia do Kopalni Piasku Maczki-Bór. W 2002 roku CTL wchłania kopalnię i siłą rzeczy sputnik staje się własnością CTL. Otrzymuje żółte czoła i niebieskie boki z logiem przewoźnika. W 2013 roku przechodzi naprawę główną i malowany zostaje na czarno-szaro z logiem CTL Logistics. W sieci materiałów troszkę jest. Ja miałem tą przyjemność sfotografować tego sędziwego sputnika w okolicach Antoninka. 

SM42-2600

Bardzo ciekawa stonka, bo pomimo niebieskiego malowania jej właścicielem nie jest Cargo. SM42-2600 wyprodukowana została w 1984 roku w Chrzanowie. Była od początku przeznaczona dla obsługi przemysłu. Oczywiście przed niebieskim kolorem jej malowanie było jak najbardziej tradycyjne, czyli oliwkowate z pomarańczowym pasem. Wiadomo, że należała do  Saint Gobain Glass Dąbrowa Górnicza do 2010 roku. Potem wykupił ją Lotos Kolej. Od 2015 roku spalinówka ta jest w rękach przedsiębiorstwa zajmującego się handlem, usługami oraz naprawą Orion Kolej z Nowego Sącza. Powszechnie wiadomo, że ten przewoźnik, bo ten zakres usług też on oferuje, swoje lokomotywy utrzymuje w bardzo dobrym stanie. Można to potwierdzić chociażby patrząc na stan wizualny. W necie filmików i zdjęć tej stonki trochę jest. Ja uchwyciłem ją, kiedy pchała kilka wagonów w okolicach Antoninka.

VECTRON 5 170 051-4

 

Jedna z lokomotyw, które jeszcze dwa lata temu budziły sensację a teraz można rzec, że spowszedniały. Vectron 5 170 051-4 został wyprodukowany w niemieckich zakładach Siemensa w 2014 roku. Oczywiście jego odbiorcą był DB więc barwa czerwona rzuca się od samego początku w oczy na tym elektrowozie. Masa całkowita takiego cacka to ponad 85 ton. Oczywiście z racji popularności jaką ta rodzina lokomotyw zrobiła wchodząc u nas do obiegu w sieci materiałów jest dość sporo. Mi wpadła w obiektyw podczas manewrów na Franowie. 



SM42-885

Sędziwa już lokomotywa spalinowa serii SM42-885 wyprodukowana została w 1976 roku w Chrzanowie. Stonka ta przemierzyła służąc manewrami nasz kraj dosłownie wzdłuż. Na początek bowiem trafiła do Bytomia jako zielona z pomarańczowymi wstawkami lokomotywa manewrowa. Od 1995 roku stacjonowała już w Gliwicach. Jeszcze w tym samym roku trafia do Tarnowskich Gór by po czterech latach zatrzymać się w Katowicach. Tam też przejmuje ją CT. W 2005 roku jej bazą jest już Nowy Sącz. W 2011 roku następuje totalny zwrot i stonka ta bazuje na drugim końcu kraju aż w Szczecinie. Barwy flotowe Cargo otrzymuje dopiero w 2014 roku stąd jej jeszcze taki ładny wygląd. Wtedy też trafia pod administracyjny zarząd PKP Cargo Zachodni Zakład Spółki w Poznaniu. Fotek i filmików w necie bardzo mało. Natrafiłem na nią w Świnoujściu. Widoczna na niej tabliczka z cyfrą 1 moim zdaniem może sugerować, że jest w zespole lokomotyw obsługujących port.

TEM2-196

Lokomotywa produkowana w dawnym ZSRR. By nie było tak wesoło jest to lokomotywa żywcem przekopiowana z pewnej amerykańskiej spalinówki wysłanej po II wojnie światowej w ramach pomocy gospodarczej. Końcówka 2 oznacza, że to już drugie, poprawione wydanie. TEM2-196 wyjechała z Briańskiej Fabryki Lokomotyw w 1982 roku. Trafiła do Przedsiębiorstwa Prefabrykatów Elbud w Przemyślu. Malowana była na zielono z pomarańczowymi paskami. W 1997 roku trafia do Kopalni Piasku Maczki-Bór. Od 2002 roku jest już w rękach holdingu CTL. Prawdopodobnie wtedy jest malowana na granatowo z pomarańczowymi dodatkami. W 2006 roku trafia do CTL Logistics. W 2011 roku w zakładach bydgoskich PESA przechodzi rewizyjkę i pomalowana zostaje na czarno z szarymi dodatkami czyli w barwy flotowe CTL Logistics. Fotek i filmików w sieci troszkę jest. Ja upolowałem tą spalinówkę na Franowie.

ET22-1014

Ładnie wymalowany byczek o numerach taborowych ET22-1014 wyprodukowany został w 1986 roku we Wrocławiu. Malowany na zielono trafia najpierw do bazy PKP w Zbąszynku. Tam obsługuje jeden z największych, ówczesnych węzłów kolejowych naszego kraju. Od 1997 roku już stacjonuje w Czerwieńsku. Tam też przechodzi we władanie Cargo od 2001 roku. W 2007 roku jego bazą zostaje Łódź. Od 2009 roku staje się już bywalcem bazy CT Warszawa. Przewoźnik ten decyduje się malować go w swoje niebieskie kolory dopiero w styczniu 2016. Stąd też jego, jakże świeży wygląd. Wbrew pozorom materiałów w sieci o tej lokomotywie zbytnio nie ma. Mi udało się uwiecznić ją startującą ze składem z Franowa.

ET22-1006

Klasyczny przedstawiciel rodzimej produkcji, który zjechał z hali produkcyjnej we Wrocławiu w roku 1986. ET22-1006 jest też członkiem zaszczytnej grupy byków, które pomalowane są jeszcze w dawne, zielone barwy naszego przewoźnika. Można by rzec, że jest on Ślązakiem, bo do 1999 roku stacjonował w Tarnowskich Górach. Później, przez dziesięć lat bazował w Katowicach, gdzie wciągnięty został w skład CT. Od 2009 roku elektrowóz ten z powrotem wraca do Tarnowskich Gór. Jak  już wiadomo, od 2015 roku CT cały stan swój lokomotyw przechowuje w centrali. Niczym specjalnym się nie wyróżnia, to też nie jest specjalnie dużo o nim materiałów w internacie. Ustrzeliłem go z towarami na haku kiedy przelatywał przez Starołękę.

ES 64 F4-202

EuroSprinter wyprodukowany w roku 2005 przez zakłady Siemens München-Allach o numerach E189-013. Właścicielem oczywiście był Siemens Dispolok GmbH. Spółka ta intensywnie wypożycza lokomotywy i tak też było w tym przypadku. Najpierw wynajęli go Włosi dla swojego SBB Cargo. Potem Slovenske železnice, a następnie NORDCARGO S.r.l. W 2009 roku zostaje zmodernizowany i otrzymuje duże oznaczenia ES 64 F4-202. Oznaczenie producenta E189-202. Malowany zostaje w barwy srebrno-żółte i dalej zostaje wypożyczany przez różnych przewoźników.
Od 2014 roku właścicielem tego simensika zostaje ERS Railways. Wozi składy na trasie Poznań-Rotterdam według rozkładu, który można spokojnie prześledzić na stronach właściciela. Ja złapałem go na wylocie z Franowa.

VECTRON 5 170 048-0

Nowoczesna lokomotywa zamówiona przez spółkę DB Cargo Polska, dawniejsze DB Schenker Rail Polska z Zabrza. Vectron 5 170 048-0 wyprodukowany został w 2014 roku w zakładach Siemens München-Allach. Malowany na czerwono z tej racji, że spółka zamawiająca wchodzi w skład koncernu Deutsche Bahn, a te jak wiadomo taki kolor w swoich flotach preferują. W 2015 roku Vectrona tego wypożyczała spółka Lotos Kolej. Oczywiście w sieci fotek i filmików sporo, gorzej z informacjami. Udało mi się przyłapać go podczas wjazdu na Franowo.

ET22-817

Jeszcze jeden przedstawiciel elektrowozów, jakie chyba najczęściej można spotkać na naszych szlakach, głównie towarowych. ET22-817 wyprodukowany został w 1983 roku we Wrocławiu. Malowany jak zawsze na zielono początkowo stacjonował w Piotrkowie Trybunalskim. Od 1997 roku jego lokomotywownią bazową była Łódź, nawet po wciągnięciu do szeregów CT. W 2011 roku zostaje pomalowany na kolor niebieski. Od 2014 roku przeniesiony zostaje do Warszawy. Od 2015 należy do Centrali CT. Z ciekawostek, choć w tym przypadku niechlubnych, można wspomnieć o wypadku śmiertelnym, w jakim równo rok temu byk ten brał udział. Było to potrącenie osoby przebywającej na torowisku. Fotek i filmików w necie sporo. Sfotografowałem go w okolicach Antoninka.

SM42-2303

Stonka wyprodukowana w roku 1975 w chorzowskim FabLoku. Warto tu nadmienić, że ten typ lokomotywy spalinowej został zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne w poznańskim Ceglorzu. SM42-2303 należy do grona Stonek przeznaczonych dla odbiorców przemysłowych. Jej przeznaczeniem była służba na bocznicach Cementowni Strzelce Opolskie. Po 2000 roku właścicielem tej lokomotywy zostaje ORION Kolej z siedzibą w Nowym Sączu. Na jakiś czas ORION oddelegował ją do firmy zajmującej się naprawą infrastruktury komunikacyjnej DOLKOM we Wrocławiu. Wiadomo, że do 2011 była malowana tradycyjnie na zielono jak stonki pracujące dla PKP. Od 2012 roku jest już pomalowana na granatowo z logo ORION Kolej. W sieci materiałów nie jest zbyt dużo. Natrafiłem na tą staruszkę pod Swarzędzem.

SKODA 181 066-2

Lokomotywa elektryczna, która normalnie pracuje, a liczy sobie już ponad pół wieku. Skoda 181 066-2 została wyprodukowana w 1961 roku w zakładach Skoda Pilzno. Pomalowana w seledynowo-zielone kolory obsługiwała ruch ciężkich składów po torach dawnej Czechosłowacji. Po rozłamie tego państwa, od 1993 roku lokomotywa ta przechodzi do Kolei czeskich. Koleje słowackie nie życzyły sobie tych podstarzałych już wtedy maszyn na swoich szlakach kolejowych. W 2008 roku od CD wypożycza ją spółka STK z Wrocławia i pozwala sobie pomalować ją w pomarańczowo-czarne barwy. By nie było nudno jeszcze w tym samym roku lokomotywa ta zostaje spolonizowana, czyli oficjalnie dopuszczona do ruchu w Polsce. Zaczyna wówczas wykonywać przewozy dla firmy Lotos Kolej. Jak na staruszkę wygląda całkiem nieźle. Materiałów w necie troszkę jest. Uchwyciłem tą sędziwą maszynę w okolicach Antoninka.

EP09-038

Lokomotywa będąca przedstawicielką owoców naszej rodzimej myśli twórczej i kolejowej. Co prawda wyszło ich tylko kilkadziesiąt sztuk ale zapisały się dzielnie w historii PKP. EP09-038 wyprodukowana została w 1995 roku we Wrocławiu. Otrzymała pierwotnie żółto-brązowe kolory i trafia do Warszawy. Z założenia lokomotywa ta potrafi rozpędzić się do 160 km/h więc jak najbardziej wykorzystywana jest do ruchu pociągów przyśpieszonych i pośpiesznych. W 2001 roku wchłania ją PKP CARGO. W 2006 roku CT decyduje się pomalować ją w barwy biało-czerwone. Dopiero w 2008 roku przejmują ją IC Warszawa. Dwa lata później IC maluje tą lokomotywę w swoje, niebiesko-szare kolory. Otrzymuje też wówczas prostokątne lampy, połówkowe pantografy oraz przystosowana jest do poruszania się na terenach Czech. Pod koniec 2013 roku brała udział w śmiertelnym wypadku z autem osobowym. Lekko uszkodzona szybko wraca do pracy. W necie materiałów mnóstwo. Natrafiłem na tą dziewiątkę podczas odpoczynku na dworcu Poznań Główny.

EP07-1069

Ten elektrowóz został wyprodukowany bardzo dawno temu, bo aż w 1968 roku. Wyjechał z wrocławskiego zakładu jako EU07-044. Pomalowany na zielono trafił najpierw na służbę do Krakowa. Następnie zmieniał swoją bazę na Kutno, Dębicę, Suchą Beskidzką by ponownie w 1979 roku wrócić do Krakowa. W 2001 roku przejęty przez CT, który rok później odnawia malowanie, lecz też na zielone. W 2006 roku trafia pod władanie PR. Jak wiadomo PR postanawiają przestarzałe uniwersalki podrasować i to samo też spotyka nasz egzemplarz. Staje się to w 2008 roku w ZNTK Mińsk Mazowiecki. Elektrowóz ten malowany zostaje w budynia, czyli kremowo-białe kolory oraz przemianowany zostaje na EP07-1069. Trafia do bazy PR w Gdyni. By było ciekawiej, jeszcze pod koniec tego samego roku zostaje przekazany do IC w Gdyni. W 2012 roku IC przemalowuje go na swoje barwy, niebiesko-białe. Zdarza się potem mu prowadzić różne, reprezentacyjne składy za granicę, czy choćby z pielgrzymką kolejarzy ze Słupska do Częstochowy. Materiałów w sieci dość sporo. Uchwyciłem go odpoczywającego na dworcu głównym w Poznaniu.

ET22-977

Byczek ten wyjechał z wrocławskiego PaFaWagu w 1986 roku. Oczywiście malowany na zielono i z nadanym numerem taborowym ET22-977. Rozpoczynał swoją służbę w Dęblinie. Od 1997 roku jego stacją macierzystą staje się Lublin. W 2000 roku jest już w bazie w Skarżysku-Kamiennej, gdzie doczekuje się zmian systemowych i wchodzi w skład floty CT. W 2011 roku na chwilę bazuje znów w Lublinie, by ostatecznie osiąść w Katowicach. Jak wiadomo od 2015 roku wszystkie lokomotywy Cargo należą do szeroko rozumianej Centrali. CT nie maluje tego elektrowozu w niebieskie kolory, co pozwala zachować dawny strój PKP. Fotek i filmików w sieci niezbyt dużo. Udało mi się uchwycić tego byka z transportem aut pod semaforem na Starołęce.

EP07-1002

To lokomotywa starsza ode mnie, bo wyprodukowana jeszcze w 1971 roku we wrocławskim PaFaWagu. Wyprodukowana została jednak jako lokomotywa uniwersalna o numerach EU07-147. Naturalnie pomalowana w turkusowo-zielone barwy obsługiwała trasy osobowe w dawnym PKP. Stacjonowała najpierw w Warszawie a potem w Łodzi. Od 1999 roku wchłania ją PKP Cargo. Oczywiście u tego przewoźnika jako uniwersalka nie tylko ciągnęła składy osobowe. W 2006 roku przejmują ten elektrowóz PR. Przewoźnik ten postanawia wykupione lokomotywy zmodernizować i EU07-147 jako druga trafia w 2007 roku do ZNTK w Oleśnicy. Lokomotywa wyjeżdża stamtąd jako budyń z oznaczeniami EP07-1002. Trafia do oddziału PR we Wrocławiu. W 2008 roku jednak wykupuje ją IC w Poznaniu. Przewoźnik ten w 2010 roku ponownie oddaję ją do ZNTK w Oleśnicy by pomalować ja między innymi w swoje, niebiesko-białe kolory. W roku 2011 lokomotywa ta stacjonuje na krótko w Gdyni. Wiadomo, że w 2012 roku maszyna ta miała zderzenie z samochodem osobowym. Fotek i filmików w sieci sporo. Spotkałem ją podczas spoczynku na dworcu głównym w Poznaniu.

201E-227

Ten, jak widać, nietypowy byczek wyprodukowany został w 1976 roku we wrocławskim PaFaWagu. Był tradycyjnie wyglądającym, zielonym elektrowozem PKP o numerach taborowych ET22-276. Na początku stacjonował w Łodzi, potem Kutnie, Legnicy, a od 1997 roku we Wrocławiu. W 1998 roku byczek ten został skreślony z ewidencji PKP i jako jeden z kilkunastu byków przeszedł w ręce prywatnych przewoźników. Ten od 1999 roku został nabyty przez Kopalnię Piasku Kuźnica Warężyńska i zmieniona zostaje numeracja maszyny na 201E-277. Był też wypożyczany do KP Szczakowa. Od 2006 roku należał już do Przedsiębiorstwa Transportu Kolejowego i Gospodarki Kamieniem w Zabrzu. Od 2010 roku już należał do DB Sckenker Rail Polska. Rok później nabył go Wiskol, który bardzo ochoczo go wynajmuje. Mimo dotychczasowej historii dominującym jego kolorem był nadal zielony, zmieniały się tylko kolory dodatkowe. W 2012 roku Wiskol pomalował go w biało-szare kolory. Od 2014 roku na czołach domalowane jest logo Lotosu, bo dotychczas Lotos go wynajmuje. Ciekawostką jest to, że 2012 roku na torach poruszał się też ET22-277 zanim został skreślony z zasobów PKP, co mogło rodzić pomyłki. Materiałów w necie troszkę jest. Ustrzeliłem tego byka w okolicach Antoninka.