Jedna z niemieckich lokomotyw poruszających się na naszych szlakach kolejowych. Jest to EuroSprinter 189 015-1. Wyprodukowany w roku 2003 przez zakłady Siemensa w Monachium. Malowany od nowości na czerwono dla ówczesnego jeszcze Railion Deutschland AG a od 2009 roku DB Schenker. Od 2015 roku elektrowóz ten uzyskał dopuszczenie na jazdę po polskich torach. Od 2016 roku wchodzi już w skład lokomotyw DB Cargo Deutschland. Upolowałem tego Simensika ze składem aut pobliskiej fabryki samochodów, kiedy przejeżdżał przez Starołękę.
Ta zgrabna siódemka została wyprodukowana w poznańskich zakładach imienia Cegielskiego w 1985 roku. Oczywiście wymalowana na zielono w trapeza dla rodzimego przewoźnika. Na początek stacjonowała w Szczecinie i to dość długo, bo aż do 2008 roku. Tam też w 2001 roku przejął ją CT. W owym 2008 roku Cargo przenosi ją do Skarżysko-Kamiennej i wypożycza Kolejom Mazowieckim, a nawet pozwala pomalować ją w barwy zielono-biało-żółte, czyli kolory KM. W roku 2011 trafia do bazy w Lublinie, gdzie kończy się przygoda z KM. Jeszcze w tym samym roku trafia do Nowego Sącza. W 2014 roku malowana zostaje na niebieskie kolory CT i trafia do bazy w Katowicach gdzie stacjonuje po dzień dzisiejszy. W necie materiałów o EU07-359 nie ma zbyt wiele. Trafiłem ją przejeżdżającą przez stację na Starołęce.
Lokomotywa elektryczna wyprodukowana we wrocławskim PaFaWagu w 1973 roku, a więc cztery lata po rozpoczęciu wytwarzania tej serii lokomotyw w naszym kraju. W tym momencie musimy mieć świadomość, że na pierwsze 100 egzemplarzy do dnia dzisiejszego funkcjonuje zaledwie dwadzieścia jeden. Reszta odeszła w zapomnienie czyli brutalnie mówiąc została zezłomowana. ET22-080 oczywiście była malowana fabrycznie na zielono. Trafiła do Poznania na Franowo. W 1996 roku otrzymuje charakterystyczne, żółte pasy na wysokości reflektorów, zachodzące na boki aż po drzwi. Od 1997 roku trafia do bazy we Wrocławiu. Tam też przechwytuje ją CT. W roku 2007 żółte pasy znikają. W roku 2011 byk ten stacjonuje w Gdyni. Cargo postanawia przemalować go w swoje flotowe, niebieskie barwy w roku 2014. W sieci materiałów nie ma zbyt dużo na temat tego byka. Uchwyciłem go przejeżdżającego ze składem przez Starołękę.
Ta zgrabna lokomotywa jest przedstawicielem serii TRAXX2. Z Zakładów produkcyjnych Bombardiera elektrowóz ten wyjechał w roku 2011 z myślą o kolejach włoskich. Głównie do ruchu towarowego, przy czym z maksymalną prędkością do 140 km/h. E 483 255 Trafił do przewoźnika RAILPOOL z siedzibą w Monachium i malowany został na jasnoszaro z niebieskim, szerokim pasem poprzecznym przy jednym z czół. Praktycznie od samego początku był wynajęty dla Lotos Kolej i z takim logiem na bokach oraz czołach można go było zobaczyć. W 2012 roku na osiem miesięcy oddelegowany został do obsługi ruchu pasażerskiego przez Koleje Śląskie. W roku 2017 obsługuje już składy ciężkie dla Orlen Kol Trans. W sieci można trochę informacji i materiałów znaleźć. Udało mi się go uchwycić na wlocie z cysternami na Franowo.
Lokomotywa elektryczna Vectron 5 170 037-3 została wyprodukowana w roku 2013 w Monachium przez zakłady Siemensa. Zaraz po wyjechaniu z hal produkcyjnych eksponowana została z szerokim zainteresowaniem na targach kolejowych TRAKO 2013 w Gdańsku. Jest jedną z dwudziestu trzech takich lokomotyw zamówionych przez DB Schenker Rail Polska. Dlatego też pierwotnie pomalowana została w czerwone barwy DB. W roku 2016 jej właściciel zmienia swoją nazwę na DB Cargo Polska. Fotek oraz filmików w internecie można wyszukać mnóstwo na temat tego elektrowozu. Uchwyciłem owego Vectrona przejeżdżającego przez dworzec na Starołęce.
Stonka ta ma niesłychanie skromną przeszłość. Wyprodukowana została w ostatnich latach wytwarzania tego typu lokomotyw manewrowych przez Fablok w Chrzanowie, bo w 1988 roku. Otrzymała numery SM42-1120 i malowana była na zielone kolory z pomarańczowym pasem. Zamówiona była przez krajowego przewoźnika i trafiła do Wrocławia. Na tym jej wędrówki się kończą, bo we Wrocławiu stacjonuje do dzisiaj. Po 2001 roku zmienia się tylko jej właściciel, którym zostaje Cargo. Przewoźnik ten nie śpieszy się z malowaniem, bo niebieskie kolorki stonka ta otrzymuje dopiero w 2015 roku. W sieci o tej spalinówce materiałów jest niewiele. Spotkałem ją czkającą na podniesienie semafora, ustawioną jako rozprowadzacz na stacji w Sobótce.
Ten byk wyjechał z hali wrocławskiego PaFaWagu w roku 1983. Standardowo malowany na zielono bo trafił do krajowego, polskiego przewoźnika. Pierwszą jego stacją bazową był Lublin. Do 1997 roku na pewno miał ten elektrowóz krótki pobyt w Dęblinie, czyli około 70 kilometrów dalej. ET22-824 w Lublinie doczekał się zmian i w 2001 roku wszedł w skład floty Cargo. W 2009 roku zostaje skierowany do modernizacji lecz malowany jest nadal na zielono. Trafia od tego czasu do bazy w Gdyni gdzie przebywa do dnia dzisiejszego. Przewoźnik ten dopiero po rewizyjce w 2012 roku maluje go w swoje niebieskie barwy. Materiałów w sieci dużo. Wpadł mi ten byczek w obiektyw podczas startu ze składem na Franowie.
Ta siódemka wyprodukowana została w 1992 roku czyli już w zakładach HCP w Poznaniu. Oznaczona została jako EU07-541. Malowana na początku nie inaczej jak na zielono z żółtymi czołami. Stacją bazową od początku staje się Wrocław. W 2001 roku po przekształceniach podlega już wrocławskiemu oddziałowi CT. W 2002 roku skierowana zostaje do modernizacji, dzięki której między innymi zmieniono jej przekładnie główną. Skutkuje to zmianą oznaczeń i odtąd staje się ona EP07-541. Malowanie nadal pozostaje jednak zielone. W roku 2007 trafia do naprawy rewizyjnej gdzie pozostają na niej nadal zielone kolory. W połowie roku 2008 trafia już do IC w Poznaniu. Nie gości tu jednak zbyt długo, ponieważ pod koniec 2008 roku stacjonuje już w Krakowie. Tam można by rzec, że IC eksploatuje ją do upadłego, oglądając fotki sprzed ostatniej modernizacji. Ta bowiem odbyła się na początku 2017 roku. W jej rezultacie nasza lokomotywa zyskała między innymi klimatyzację oraz co najważniejsze, wreszcie niebiesko-szare malowanie IC. Materiałów w sieci można znaleźć dużo. Ja spotkałem tą siódemeczkę oczekującą na zatrudnienie w Kołobrzegu.
Bardzo ładna i nieco tajemnicza stonka ukazała się moim oczom na dworcu w Kołobrzegu. SM42-2641 wyprodukowana została w 1989 roku w Chrzanowie na potrzeby przemysłu. Tu właśnie nastaje nierozwiana tajemnica: jak malowana i dokładnie gdzie na początku pracowała ta lokomotywa? Mgła tajemniczości przerzedza się dopiero przed rokiem 2013. Do tego właśnie roku obsługiwała bocznice PGE ZE Dolna Odra. Jest to zespół elektrowni w województwie zachodniopomorskim. Od tego też roku wykupuje ja przedsiębiorstwo NKN ze Szczecina, które zajmuje się głównie obsługą manewrową. NKN maluje ją na zielono z pomarańczowym pasem i tu najlepsze, z pomarańczowym trójkątem na czołach. W 2016 roku ponownie po rewizyjce NPN maluje na te same barwy z tym, że na czołach widnieje już tradycyjnie V. W necie fotek i filmików troszkę można odnaleźć.
Ten byczek wyprodukowany został we wrocławskim Pafawagu w ostatnim roku produkcji tych wspaniałych elektrowozów. Był to rok 1989. ET22-1166 na początek swojej służby trafił do Oleśnicy. Jak można się domyśleć był malowany na zielono. Na pewno po roku lub kilku latach przeniesiony został do Wrocławia, gdzie czynnie bazuje do dnia dzisiejszego. Tam też od 2001 roku przejął go CT. Przewoźnik ten postanawia malować go w swoje barwy flotowe dopiero w 2016 roku. W necie fotek i filmików z udziałem tego byka jest dużo. Uchwyciłem go ze składem lawet na Franowie.
Troszkę zagadkowa stonka SM42-2422 wyprodukowana w 1977 roku w Chrzanowie. Odtąd jedyna informacja jaką wyszperałem to fakt, że służyła w przemyśle i malowana była na zielono z pomarańczowym pasem i podwójną "V" na czołach. Jej metryki ożywają dopiero w 2010 roku, kiedy to przejmuje ją przedsiębiorstwo naprawiające infrastrukturę komunikacyjną DOLKOM z Wrocławia. Około 2012 roku nabywa ją ORION Kolej, który wynajmuje tą lokomotywę innym spółkom do pomocy. W 2015 roku ORION maluje ją w swoje flotowe, niebiesko-czarne kolory z białym logo na bokach i czołach. W necie filmików i fotek jak na lekarstwo. Natknąłem się na tą stonkę podczas prac remontowych na Starołęce w Poznaniu.
Gagar, tak potocznie nazywana jest ta potężna, spalinowa lokomotywa. Jest to skrót od nazwiska znanego, radzieckiego pilota i kosmonauty Jurija Gagarina. Ten gagar wyjechał z hali produkcyjnej fabryki lokomotyw w Ługańsku w 1980 roku. Zamówiony do obsługi ciężkich składów towarowych przez nasze ówczesne PKP. Był malowany na zielono i posiadał numery taborowe ST44-1023. Jego pierwszą stacją bazową była Czeremcha, ważny węzeł kolejowy. Od roku 1997 jego matnią staje się Białystok. W 2001 roku trafia do Bydgoszczy i przechodzi do Cargo. W 2008 CT podejmuje decyzję o jego modernizacji w tutejszej spółce Pesa. Montowany pierwotnie dwusuwowy, paliwożerny i masakrujący środowisko silnik wymieniony zostaje na nowocześniejszy i łagodniejszy dla otoczenia o tej samej mocy 2000KM silnik czterosuwowy. Malowany również zostaje w niebieskie barwy CT oraz otrzymuje nowe numery taborowe ST44-1214. Skierowany zostaje ponownie do bazy w Białymstoku. Od 2011 roku stacjonuje już w Warszawie ale nie na długo. Już po roku zasila szeregi CT Wrocław. Oczywiście materiałów w sieci można trochę znaleźć. Ja natrafiłem na tego gagara podczas postoju w Sobótce.
Ten niczym nie wyróżniający się byk powstał we wrocławskim Pafawagu w 1983 roku. Otrzymał zielone malowanie oraz numery taborowe ET22-788. Do pierwszej służby wstawił się w Gdyni. Jednak już po dwóch latach jego kolejną stacją bazową był Toruń. Od roku 1999 stacjonował w Bydgoszczy. Tam też w 2001 roku przechodzi pod władanie PKP Cargo. W 2011 roku wraca do Gdyni. Wtedy też jest odświeżony i pomalowany na flotowe, niebieskie barwy CT. Od 2014 roku przeniesiony zostaje na stan do CT Poznań. Przypomnę tutaj, że od 2015 roku wszystkie lokomotywy tego przewoźnika należą do Centrali. Materiałów w necie o tym elektrowozie troszkę jest. Napotkałem go, przemykającego dyskretnie przez odnawianą stację Poznań Starołęka.
Siódemka ta wyjechała z poznańskich zakładów HCP w 1987 jako EU07-451. Malowana była tradycyjnie na zielono w układzie tak zwanego "trapeza". Pierwszą jej stacją bazową była Skarżysko-Kamienna. Najczęściej wówczas bierze udział w ruchu pasażerskim. Dopiero w 2000 roku zostaje przeniesiona do Lublina. Tam też, po zmianach ustrojowych, przejmuje ją na stan PKP Cargo. W 2003 roku przechodzi odnowę ale z zachowaniem zielonej kolorystyki. W 2008 stacjonuje już w CT Poznań. W 2011 roku znajduje się w grupie 24 siódemek, które CT wytypowało do gruntownej modernizacji i automatyzacji. Przewoźnik ten zmienia również oznaczenia i odtąd ta lokomotywa nosi numery EU07-1508. Oczywiście jest też malowana w barwy flotowe swojego przewoźnika. Odtąd już ogarnia ruch towarowy. W necie fotek i filmików jest trochę. Uwieczniłem ją ruszającą ze składem z Franowa.
Lokomotywa 5 170 064-7 to lokomotywa zbliżona do EU47. Należy do przedstawicieli serii lokomotyw Traxx2 F140 DC, czyli jest jednosystemową jednostką o maksymalnej prędkości 140km/h. Wyprodukowana została w 2016 roku przez firmę Bombardier dla firmy zajmującej się najmem lokomotyw "akiem". Jest jedną z dwudziestu takich elektrowozów zamówionych przez ten podmiot gospodarczy. Malowana jest na srebrno z czarnym logiem Pol-Miedź Trans z Lublina. To dlatego, że spółka ta właśnie wynajmuje ją od firmy "akiem". W sieci materiałów jest dosłownie szczypta. Ja uwieczniłem tą lokomotywę luzem przejeżdżającą przez Starołękę.
Bardzo wiekowa już lokomotywa elektryczna, bo wyprodukowana w 1961 roku. Wyjechała z hali produkcyjnej Skoda w Pilznie i zasilała wówczas nowoczesne linie towarowe w Czechosłowacji. W 1993 roku, po rozłamie Czech i Słowacji, wchłonęły tą skodzinę koleje czeskie. W 2007 roku przechodzi do CD Cargo. Jest wówczas malowana na seledynowo z żółtym pasem na środku i stan jej nie jest najlepszy. W roku 2008 przechodzi naprawę i pomalowana zostaje na pomarańczowo-czarne kolory. Od tej pory Skoda 181 003-5 zostaje spolonizowana czyli może poruszać się po torach Polski. Związane jest to z tym, że wypożyczona zostaje do STK Wrocław, które zresztą kupuje ją w 2013 roku. W 2015 roku ta 124 tonowa lokomotywa przechodzi naprawę główną i malowana zostaje na czarno z pomarańczowymi dodatkami według malowania STK oraz otrzymuje logo Lotos, przez którego jest odtąd wynajmowana. Od końca 2016 roku lokomotywą tą włada Industrial Division, polska spółka zajmująca się głównie dzierżawą taboru kolejowego. W necie wzmianek o tej Skodzie troszkę jest. Uchwyciłem ją, zbliżającą się ze składem do Franowa.
ET22-592 to lokomotywa wyprodukowana we Wrocławiu w 1980 roku. Jak zdecydowana większość tego typu elektrowozów, sloganowo byków, malowana była na zielono. Na początku stacją bazową był Piotrków Trybunalski. Następnie, aż do 2001 roku stacjonowała w Czechowicach Dziedzicach. Tam też weszła w struktury Cargo. Od 2009 roku CT zdecydowało o przeniesieniu jej do Katowic. W 2014 roku zostaje pomalowana w niebieskie barwy CT. Od 2015 roku Cargo nie lokuje lokomotyw w bazach lecz wszystkie należą do Centrali. W necie wspominek niezbyt dużo na temat tej lokomotywy. Miałem szczęście przyłapać ją ze składem lor w okolicy Antoninka.
Ta stonka została wyprodukowana bardzo dawno, bo w 1973 roku w chorzowskim Fabloku. Otrzymała numer SM42-2223. Przypomnę tutaj, że numeracje stonek od 2001 wzwyż, były to lokomotywy produkowane dla przemysłu a nie dla PKP. Gdzie na samym początku nasza stonka służyła nie jest łatwo wyszperać. Domniemać można, że od 1975 roku pracowała dla Rafinerii Gdańskiej. Była wówczas malowana w żółto-niebieski kolory z nazwą tej właśnie rafinerii na boku. Od 2003 roku właściciel jej zmienia nazwę na znaną dziś powszechnie Grupa Lotos. Naszą maszynę manewrową postanawia pomalować w swoje, niebiesko-srebrne, flotowe kolory dopiero w 2010 roku. Prawdopodobnie mocne wyeksploatowanie i brak potrzeby posiadania starych lokomotyw manewrowych skierował Lotosa do pozbycia się naszej stonki. Od 2014 roku nabył ją, odremontował i pomalował na ciemnoniebieski kolor Orion Kolej. Orion zajmuje się głównie remontami i wynajmowaniem swoich pojazdów. Uchwyciłem tą stonkę podczas prac modernizacyjnych torowiska na Starołęce.
Ten Vectron został wyprodukowany w 2015 roku w zakładach Siemens München-Allach. Wyjechał z hali produkcyjnej malowany na biało. Producent nadał mu oznaczenia 193 502. Jeszcze pod koniec roku Vectron ten przeszedł wszystkie testy pozwalające odebrać go przez zamawiającego go przewoźnika. Przewoźnikiem tym był rodzimy PKP Cargo. Oczywiście jeszcze w Monachium został on pomalowany w czerwono-szare kolory z logiem Cargo. Na początku 2016 roku lokomotywa ta już zasilała centralę PKP Cargo, która to zmieniła również oznaczenia na EU46-502. Cargo zamówiło piętnaście sztuk tych elektrowozów i nadała im numerację od 501, zatem ten jest drugą chlubą CT. Fotek i filmików oczywiście w necie jest dużo. Ja miałem zaszczyt uchwycić go przelotem przez Starołękę.
Ta piękna siódemka wyjechała z zakładów Cegielskiego w Poznaniu w 1992 roku. Oznaczona była jako EU07-542. Tu ciekawostka, jest przedostatnią lokomotywą tej serii jaką nasze zakłady wyprodukowały. Pierwszą jej stacją bazową był Wrocław. Tam też doczekała się zmian ustrojowych i w 2001 roku wchłonięta została w skład Cargo. Przewoźnik ten w 2002 roku postanawia podrasować troszkę tą siódemkę i zmienić jej oznaczenia na EP07-542. Co ciekawe maluje ją na zielono. Dopiero w 2008 roku przejmuje ją IC i przenosi ją do Poznania. Nie trwa to jednak długo, bo jeszcze pod koniec tego samego roku IC przenosi ją do bazy w Krakowie. Zaraz na początku 2009 roku, przy okazji kolejnej naprawy rewizyjnej lokomotywa ta jest malowana w barwy IC. Z kolejnej modernizacji wyjeżdża na początku tego roku. Dlatego jest jeszcze taka piękniutka. Kolejna ciekawostka jest taka, że między innymi wmontowane są w nią nie trzy ale dwie szyby czołowe oraz prostokątne reflektory. Malowanie dostaje najnowsze swojego właściciela. Materiałów w sieci nie zbyt dużo. Uchwyciłem ją w biegu ze składem osobowym, i tu kolejna ciekawostka, na towarowym przecież Franowie.
Tego byczka wrocławska fabryka wydała na świat kolejowy w 1988 roku. Malowany był dla rodzimego przewoźnika na zielono i otrzymał numerację ET22-1126. Pierwszą jego stacją bazową była Iława. W 1997 roku się to zmienia i elektrowóz ten stacjonuje w Olsztynie. W 1999 roku zostaje troszkę unowocześniony i od 2000 roku już bazuje w Bydgoszczy. Tam też w 2001 roku jego właścicielem zostaje spółka PKP Cargo SA. Dopiero w 2011 roku przeniesiony zostaje do Gdyni. Po roku trafia na warsztat i malowany zostaje w niebieskie barwy CT. W 2014 roku przerzucony jest na drugi koniec kraju do Tarnowskich Gór. Po 2015 roku wszystkie lokomotywy CT należą do tak zwanej Centrali. W necie materiałów oczywiście trochę jest. Miałem szczęście przyłapać tego byka gdy oczekiwał pod semaforem na stacji Poznań Starołęka.
Jedna z najstarszych stonek jaką udało mi się sfotografować no i co ciekawe jest starsza nawet ode mnie. Owa SM42-290 wyprodukowana została w Chrzanowie w 1970 roku. Wyjechała stamtąd jako zwykła, zielona, z pomarańczowym pasem należąca do PKP spalinówka. Jej pierwsza stacją bazową były Łazy. Dopiero w 1997 roku przeprowadza się do Tarnowskich Gór. Los, lub władze PKP, rzucają tą lokomotywę na drugi koniec kraju, aż do Gdyni. W 2001 roku po przekształceniach ustrojowych właścicielem jej zostaje Cargo. W 2008 roku stonkę tą przejmuje gdyński oddział IC. Po kilku miesiącach trafia znów na drugi koniec kraju, bo do oddziału IC w Krakowie. W 2009 roku skierowana zostaje na odnowę i malowana zostaje na niebiesko z pomarańczowym pasem i logiem IC. Odtąd zostaje wypożyczana co jakiś czas do Gdyni. W 2014 roku ponownie przechodzi rewizyjkę, gdzie zostaje odmłodzona. W sieci oczywiście materiałów na temat tej stonki trochę jest. Spotkałem tą zacną lokomotywę w trakcie manewrów na dworcu głównym w Poznaniu.
Ta lokomotywa ET22-1112 wyprodukowana została na rok przed zakończeniem produkcji tej serii elektrowozów czyli w 1988 roku. Przypomnę, że jedynym producentem był wrocławski PaFaWag. Na początek byczek ten trafia do Słupska jako zielona, nie wyróżniająca się lokomotywa PKP. Kilka lat później przeniesiony zostaje do Szczecina. Tam obsługuje najpierw port centralny a potem rusza w dalekie trasy. Po 2001 roku przejęty zostaje przez CT w Szczecinie. W 2010 roku jego bazową stacją jest już Skarżysko-Kamienna. Nie trwa to zbyt długo, bo po roku stacjonuje już w Lublinie. Trzeba przyznać rozrzut niezły. W 2014 roku CT postanawia troszkę go podrasować i maluje na swoje flotowe barwy. Fotek i filmików można o nim sporo wyszukać. Mi udało się go uchwycić wyruszającego na szlak z Franowa.
Ten byk to jedna wielka zagadka. Oficjalna wieść niesie, że jest to zmodernizowany byk z 1975 roku o oznaczeniach E-1007. Wyprodukowany został na zamówienie przewoźnika ONCF, czyli marokańskich linii kolejowych. Tak, tak, wrocławski Pafawag sprzedawał swoje byki do Maroka, dokładnie 23 sztuki. Lokomotywa w kształcie, wyglądzie i o oznaczeniach 201Eo-012 wyjechała z zakładów ZNTK Oleśnica w 2014 roku. Nieoficjalnie do jej powstania posłużyły też elementy z innych, wycofanych polskich byków. Mianowicie ET22-227, ET22-244, ET22-245, ET22-277, ET22-306 i ET22-312. Elektrowóz ten budowany był dla prywatnego przewoźnika P.H.U. LOKOMOTIV i malowany w jego barwy flotowe, granatowo-pomarańczowo-zielone. Najczęściej najmowany był do pracy na rzecz spółki Lotos. W 2016 roku byk ten jest już własnością Industrial Division, który również wypożycza go spółce Lotos, stąd logo na bokach i czołach. W sieci materiałów niewiele. Przyłapałem lokomotywę ową w okolicach Franowa.
Na szlakach towarowych dominują byki a na szlakach pasażerskich najczęściej na czele składu występują siódemki. Lokomotywy wzorowane były na elektrowozach brytyjskich ale produkowane w naszym kraju. Ten elektrowóz wyprodukowany został w 1988 roku w Poznaniu. Oznaczony był pierwotnie EU07-472 i malowany na zielone kolory. Od początku stacjonował w Warszawie. Tam też doczekał się w 2001 roku zmian i wszedł w skład spółki CT. W 2006 roku maszyną tą interesują się PR, a ściślej okręg wrocławski. W roku 2007 elektrowóz ten skierowany zostaje do modernizacji. Otrzymuje wtedy kremowo-czerwone umaszczenie oraz co najważniejsze, zmianę oznaczeń na EP07-1016. Z racji takiego malowania nazywana jest budyniem. W 2008 roku stacjonuje już w Gdyni, a pod koniec tego roku jej właścicielem zostaje PKP Intercity. Barwy flotowe, czyli niebiesko-białawe otrzymuje dopiero w 2011 roku. W necie sporo materiałów. Ja miałem przyjemność spotkać tą lokomotywę w Szklarskiej Porębie.
Ta spalinowa lokomotywa manewrowa, a przynajmniej jej ostoja i wózki, wyprodukowana została dość dawno, bo w 1978 roku. Była wówczas zielono malowaną, z pomarańczowymi dodatkami, niczym nie wyróżniającą się stonką. Otrzymała numery taborowe SM42-969. Od początku, aż do 2009 roku jej matnią były Łazy. Z przerwą sześcioletnią na pobyt w Czechowicach-Dziedzicach. Pod władaniem już przez CT właśnie w 2009 roku zostaje przeniesiona do bazy w Katowicach. W 2012 roku Cargo wysyła tą spalinówkę do Newagu w Nowym Sączu na totalną modernizację. Wizualnie części maszynowe znacznie się obniżyły, co pozwoliło na osadzenie między nimi oszklonej, przestronnej kabiny. Podobnej zresztą do kiosku i tak też na tą wersję SM42 mówią środowiska kolejowe. Maszyna otrzymuje barwy flotowe CT oraz nowe numery taborowe SM42-1262. Stacjonuje od tej pory w Poznaniu. W necie nie ma zbyt wiele o niej materiałów. Mi udało się na nią natrafić w okolicach Franowa.
Ten byczek został wyprodukowany na rok przed zakończeniem wytwarzania lokomotyw tej serii czyli w 1988 roku. Oczywiście stwórcą był wrocławski PaFaWag. ET22-1109 był elektrowozem malowanym pierwotnie na zielono. Pierwszą jego stacją bazową była Iława. Dopiero od 1997 roku byczek ten przeniesiony zostaje do Olsztyna. Dwa lata później poddany jest drobnej modernizacji. W roku 2000 Stacjonuje już w Bydgoszczy, gdzie po roku wcielony zostaje do Cargo. Nowy właściciel przenosi go do Gdyni dopiero na początku 2011 roku. Jeszcze dłużej zwleka z jego malowaniem w barwy flotowe. Dzieje się to w połowie 2014 roku. Przypomnę jeszcze, że w 2015 roku nie ma już pododdziałów CT, a wszystkie pojazdy należą dosłownie do PKP Cargo S.A. Centrala. Materiałów w sieci o tej lokomotywie jest sporo. Mi pozwolił sfotografować się przejeżdżając przez Pokrzywno.
